Deze agent werkt nu in de jeugdzorg bij Timon. Is zo'n switch ook iets voor jou?

In een Perspectiefhuis - je vindt ze in diverse plaatsen in Nederland - wonen 12 jongeren tussen de 14 en 18 jaar. Thuis wonen gaat voor hen niet meer. Meestal zijn er allerlei problemen ontstaan door heftige thuissituaties. Op hun nieuwe woonplek hebben ze een eigen slaapkamer en overige ruimtes zijn gemeenschappelijk. Er is altijd een Woonbegeleider aanwezig. Een soort professionele opvoeder. "Zo kun je het wel zeggen", vindt Tim. "Het is echt opvoeden. Liefhebben: ruimte geven, aanmoedigen, grenzen stellen. Regelmatig even tot tien tellen. Je realiseren dat mensen vaak al zoveel ellende, eenzaamheid en afwijzing achter de kiezen hebben. Even slikken soms, want hoewel je goede bedoelingen hebt, moet je niet op al te veel lof rekenen. Soms is dat er ook hoor, dan hoor je bijvoorbeeld dingen terug die heel motiverend zijn. Zoals het meisje dat al op acht andere opvangplekken was geweest en dan zegt: hier merk ik voor het eerst dat medewerkers echt vanuit hun hart werken."

Perspectief
De jongeren die in een Perspectiefhuis wonen moeten een vorm van dagbesteding hebben: dus ze gaan naar school of hebben een baan. Naast de Woonbegeleiders zijn er Ambulant Begeleiders die de jongeren 1-op-1 begeleiden aan de hand van een hulpverleningsplan. Ook wonen er in de buurt van het huis een paar mensen die een 'goede buur' zijn voor de jongeren. Ze kunnen er even terecht voor een kop koffie of wat praktische hulp. En dan is er ook nog een gedragswetenschapper. Deze ondersteunt en coacht de andere begeleiders in hun werk. Niet onbelangrijk volgens Tim: "Het is best even wennen als je steeds uitgelokt of uitgedaagd wordt. Als agent heb je een wapenstok en de wetgeving, maar in de hulpverlening ben je zélf je gereedschap. Je ligt dus wel eens op het hakblok. Juist de gedragswetenschapper helpt me dan om weer even áchter het gedrag te kijken en zo het perspectief te veranderen."

Hoewel je als Woonbegeleider in wisselende diensten vaak alleen aan het werk bent, is er toch een sterk teamgevoel. Tim licht toe: "We hebben altijd even overdracht en ook regelmatig teamoverleg. Anders dan wat ik gewend was, is er hier geen sfeer van competitie. Dat maakt het samenwerken open en veilig. We zijn als medewerkers gericht op de groei van onze bewoners, maar ook op die van elkaar als team. Ook ons christen zijn geeft een bijzondere verbinding. Hoewel het geloof er niet altijd dik bovenop ligt, is dat wel onze inspiratiebron. Onze vergaderingen beginnen we met gebed of een overdenking. En daarnaast willen we het vooral in de praktijk brengen: er zíjn voor deze jongeren."

Op de rit
Tim heeft geen spijt van zijn carrièreswitch. "De overstap die ik gemaakt heb van politie naar jeugdzorg bevalt me goed. Ik denk omdat dit werk in de kern beter bij me past. Bij de politie wil je natuurlijk ook de samenleving dienen, maar in de praktijk wordt je steeds gedreven door achterdocht. Je reageert omdat jij of iemand anders onraad ruikt. In mijn nieuwe werk is het eerder andersom: er zijn dingen verkeerd gegaan, maar we helpen mensen om hun leven op de rit te krijgen. Hier zien we ook wel eens vervelend gedrag. Maar ik bedenk me dan: niemand is als klojo geboren. Onze bewoners zijn hartstikke jong, maar hebben al zoveel rottigheid over zich heen gehad. Toch zijn ze flexibel en gemotiveerd om vooruit te komen. Dan kun je je pad echt nog ombuigen. Met een beetje hulp, en die mag ik nu bieden."

Ook aan de slag als Woonbegeleider in een Perspectiefhuis? Lees er hier meer over en voel je vrij om eens vrijblijvend te sparren met de mensen van Timon.